องศาที่...361...

องศาที่…361…

คุณค่า...

       เจ้าของม้า...กำลังทำแผลที่ขา...ให้ม้าแข่งตัวหนึ่ง...

       เพื่อนบ้านเดินผ่านมา...แล้วถามว่า...

               => แผลหายแล้ว…จะแข่งได้อีกไหม…?

               => ไม่ได้แล้ว...

       แข่งไม่ได้แล้ว...แล้วไปรักษามันทำไม...?

               => เออ…เป็นคำถามที่น่าสนใจมาก...

คุณค่าของม้า...

       ไม่ได้มีแค่...การวิ่งแข่ง...เท่านั้น...

       แต่มันยังมีคุณค่าอีกหลายอย่างเช่น...

               - ลากรถ

               - ขี่ทางไกล...

               - ความสวยงาม...ความแสนรู้...ความน่ารัก...

               - ความเป็นเพื่อน...เลี้ยงเป็นงานอดิเรก...

       ทำไมมันต้องตาย...

               => เพียงแค่เพราะ...ขาเจ็บ...

       ชีวิตคนเราก็เหมือนกัน...

              - การล้มเหลวในเรื่องใดเรื่องหนึ่ง...

                     => ไม่ได้หมายความว่า...ชีวิตเราหมดคุณค่า...

                                => และจะต้องตาย...

              - เรายังมีความสามารถด้านอื่นๆ...อีกหลายสิบด้าน...

                      => ที่จะสร้างความสำเร็จใหม่ๆ...

                                 => ที่ยิ่งใหญ่...และโดดเด่น...กว่าเดิม...

    

       เมื่อชีวิต...เจอทางตัน...

              => เรามีทางเลือก 3 ทาง...คือ...

                         1.ยอมจำนน...ยืนรอความตายอยู่ตรงนั้น...

                         2.ถอยหลัง...ไป ณ จุดเริ่มต้น...แล้วเริ่มต้นใหม่...ในทิศทางใหม่...

                         3.ทะลายกำแพง...ปีนข้าม...คิดหาทางเอาชนะมัน...

ชีวิต...ไม่ใช่เรื่องยาก...

      ชีวิตคนเรา...

             => ไม่มีอะไรยาก…

 แต่สาเหตุที่ทำให้เรา…ต้องมีชีวิตที่แสนจะลำบาก…

 เป็นเพราะ…

        1.คิดไม่เป็น...

        2.เลือกเดินทางที่ผิด...

วิธีแก้ปัญหาชีวิต...ง่ายมาก...คือ...

        1.คิดให้เป็น...

                 - คิดแต่เรื่องที่ดี...เรื่องที่มีประโยชน์...เรื่องที่ทำให้ชีวิตดีขึ้น...เรื่องที่ทำให้มีความสุข...

        2.เลือกเดิน...ในทางเดินที่ถูก...

                 - ที่มันทำให้ชีวิตดีขึ้น...ร่ำรวย...ประสบความสำเร็จ...

ทำเพียงแค่นี้...

        ชีวิต...ก็ประสบความสำเร็จแล้ว...

สภาพแวดล้อม...เลว...

นักมวยผู้ยิ่งใหญ่คนหนึ่ง...

ได้รับฉายาว่า...นักมวย...ไร้พ่าย...

ตั้งแต่ชกมา...ยังไม่เคยแพ้ใครเลย...

โด่งดัง...ร่ำรวย...มีชื่อเสียงก้องโลก...

แต่หนึ่งปีต่อมา...เศรษฐกิจของประเทศ...ล่มสลาย...

ชีวิตผู้คนล้มละลาย...ทั้งประเทศ...

ไม่มีใครดูมวยอีกต่อไป...

ชีวิตของเขา...พลิกจากหน้ามือ..เป็นหลังตีน...

หายนะกันทั้งครอบครัว...

เขาต้องเข้าไปในบ่อน...กัดหมา...

พอหมากัดกันจบ...คนก็จับคู่ต่อยกัน...

เพื่อให้เซียนพนัน...ได้เล่นพนันกัน...

การชก...ไม่มีเวที...ไม่มีกติกา...ไม่มีนวม...ไม่มีกรรมการ...

ชกกันจนกว่า...จะตายกันไปข้างหนึ่ง...

หรือ...คู่ต่อสู้...จะลุกขึ้นมาสู้ต่อไม่ได้...

ถ้าชนะ...ก็จะได้รางวัล...จากนักพนันที่ได้เงิน...

เป็นเศษเงิน...ที่แทบจะไม่พอซื้อข้าวกิน...แค่มื้อเดียว...

ชกจนดั้งหัก...กระดูกแตก...เลือดโชกท่วมตัว...

แต่ได้เงิน...แทบไม่พอเลี้ยงครอบครัวแค่มื้อเดียว...

ไม่ว่าจะลำบากแค่ไหน...เจ็บปวดแค่ไหน...ทุกข์ทรมาณแค่ไหน...

ไม่เคยมีแม้แต่ครั้งเดียว...ที่จะเห็นเขา...โยนผ้าขาว...ยอมแพ้...

เขาสู้อย่างทนทรหด...เพื่อครอบครัว...

วันหนึ่ง...เขาใช้เงินที่ได้...จากการชกมวย...

ซื้ออาหารให้ลูกกิน...

แต่มันน้อยเกินกว่า...ที่จะทำให้ลูกอิ่มได้...

ลูกนั่งมองไส้กรอกที่วางเรียงรายในร้านค้า...

แล้วแหงนมองหน้าพ่อ...

พ่อบอกกับลูกว่า...

        => ความจน...ไม่ใช่ข้ออ้าง....

                  => ที่เราจะขโมยของใครได้...

ลูกรัก...

       => ถึงแม้สภาพสังคมจะตกต่ำ...

             แต่จิตใจเรา...ไม่จำเป็นต้องตกต่ำตาม...

      => เงินในกระเป๋าเราหมด...

           ไม่ได้หมายความว่า...คุณค่าความเป็นคนของเรา...จะต้องหมดตาม...

ไม่ว่าลูกจะเจอ...สถานการณ์ที่มันเลวร้าย...และยากลำบากเพียงใด...

จงพิสูจน์ให้คนทั้งโลกเห็นว่า...

        => ลูกคือ...ราชสีห์...

              ไม่ใช่หมาขี้เรื้อน...


                                                                                                           สมคิด  ลวางกูร
                                                                                                           วลีกวนตา วาจากวนตีน
                                                                                                            samakidaa@hotmail.com