จะมีผัวอีกสักที…ดีไหม..?
แหม…วันนี้เห็นชื่อเรื่องแล้วพาลน้ำลายไหล…
ก็มีเรื่องสนุกสนานเร้าใจ…ชนิดคาดไม่ถึง…มาเล่าให้ฟังอีกเช่นเคยครับ…
ส่วนเรื่องราวจะเป็นยังไง…ขอเชิญหาความสำราญได้เลยครับ…
เรียน คุณสมคิด ลวางกูร
ดิฉันติดคอลัมน์ งานก็เลิศ ชีวิตก็หรู ที่เขียนในกุลสตรี…
จะต้องอ่านคอลัมน์นี้ก่อนเพื่อนเลยค่ะ…
วันนี้ดิฉันมีปัญหาที่แก้ไม่ตก…เกี่ยวกับชีวิตของตัวเอง…
จึงอยากจะขอปรึกษาคุณสมคิด…เผื่อจะช่วยหาทางออกให้กับดิฉันได้… ขอสรุปเรื่องของดิฉันเพียงสั้นๆ ดังนี้ค่ะ
ดิฉันเป็นหญิงม่ายอายุ 52 ปี...มีบุตร 3 คน…
คนโตเป็นชาย… คนที่ 2-3 เป็นหญิง…
ลูกคนที่ 1-2 แต่งงานมีครอบครัวแล้ว…
เหลือแต่ลูกสาวคนเล็กคนเดียวที่ยังไม่ได้ออกเรือน…
แต่เขาเป็นคนเก่งทำงานเป็นเลขาฯชาวต่างชาติ…
ปัญหามีอยู่ว่า…สามีดิฉันเสียชีวิตมาได้ 2 ปีกว่าเกือบ 3 ปีแล้ว…
พอสามีเสียชีวิตได้ไม่นาน…ก็มีชายหนุ่มอายุใกล้เคียงกัน…
รับอาสาจะเป็นคนมารักษาแผลใจให้…
เขาเป็นคนมีอาชีพการงานดี…ฐานะการเงินก็มั่นคง…
คุณพ่อคุณแม่เขาก็ชอบดิฉัน...ยินดีที่จะรับดิฉันเป็นสะใภ้…
อ้อ! ลืมบอกไปว่า…ชายหนุ่มนี้ยังโสดค่ะ…
เขาหลงรักดิฉันมานานแล้ว…ตั้งแต่ตอนที่สามีดิฉันยังมีชีวิตอยู่…
ทุกวันนี้ …เขาก็หมั่นแวะเวียนถามสารทุกข์สุกดิบ… เป็นห่วงเป็นใย…
แต่ดิฉันก็ระวังตัว…เกรงจะเป็นที่ครหาของคนระแวกบ้าน…
แต่ดิฉันก็ระวังตัว…เกรงจะเป็นที่ครหาของคนระแวกบ้าน…
เลยได้แต่โทรศัพท์คุยกันเป็นส่วนใหญ่…
ล่าสุด…เมื่ออาทิตย์ที่แล้วมานี้เอง…เขาก็มาเร่งรัดว่า…
เมื่อไรจะตกลงปลงใจมาใช้ชีวิตร่วมกัน…
ดิฉันเองก็เหงา…อยากจะมีเพื่อนคู่คิดมิตรคู่ใจเช่นกัน…
แต่ติดขัดที่ลูกสาวคนเล็ก…ที่เขายังไม่มีครอบครัว…
ลูกๆ รักพ่อเขามาก…ถ้าหากว่า ดิฉันจะแต่งงานใหม่ …
ลูกๆ จะกระทบกระเทือนใจแค่ไหน…
ลูก 2 คนที่มีครอบครัวแล้ว คงไม่มีปัญหา…
คนเล็กนี่สิ…ดิฉันเกรงใจเขามาก…คิดไปว่า ถ้าดิฉันแต่งงานใหม่…
เขาคงจะหมดรักและหมดความนับถือแม่เขาเป็นแน่…
ด้วยปัญหาที่แก้ไม่ตกนี้ …ดิฉันจึงอยากจะเรียนขอปรึกษาว่า…
ดิฉันควรจะจัดการกับชีวิตของตัวเองอย่างไรดี…
ดิฉันควรจะจัดการกับชีวิตของตัวเองอย่างไรดี…
ดิฉันควรจะมีครอบครัวใหม่หรือไม่…
เพื่อดิฉันจะได้ใช้ประกอบการตัดสินใจ…
ดิฉันจะคอยอ่านคำตอบในกุลสตรีค่ะ…
สุมณฑา รักษ์สุนทร
คุณสุมณฑาครับ…
น่าสงสารจริงๆนะครับ…คนที่เป็นพ่อเป็นแม่เนี่ย…
ลำบากตั้งแต่เริ่มตั้งท้อง…
เปรี้ยว…หวาน…มัน…เผ็ด…อาหารรสเด็ดๆที่แม่เคยชอบ…
ต้องหยุด…กินไม่ได้…กลัวลูกในท้องจะมีปัญหา…
กิจกรรมที่แม่เคยทำ…ที่แม่เคยชอบ…ต้องหยุดหมด…
กลัวลูกในท้อง…จะกระทบกระเทือน…เป็นอันตราย…
ลูกเกิดมาแล้ว…ประคบประหงม…จนโต…ทำงานทำการแล้ว…
แม่อยากจะอยู่กับคนที่แม่รัก…แม่ชอบ…แม่ก็ทำไม่ได้อีก…
กลัวลูกจะเสียใจ…กลัวลูกจะกระเทือนใจ…กลัวลูกจะไม่สบายใจ…
ดูเอาเถอะครับ…ดูความเสียสละของแม่…ที่มีต่อลูก…
ว่ามันยิ่งใหญ่ขนาดไหน…?
ผมละเห็นใจคุณจริงๆ…ต้องเรียกว่า…แม่พระสุมณฑา…
คำถามที่ผมอยากจะถามก็คือ…
แล้วคุณจะต้องเสียสละเพื่อความสุขของลูก…ไปอีกนานแค่ไหน…?
ผมตอบแทนคุณก็ได้…คือ…ตลอดชีวิตครับ…
คุณจะต้องสละความสุขส่วนตัว…เพื่อความสุขของลูก…
ไปจนถึง…ลมหายใจสุดท้ายของคุณ…
ผมไม่รู้ว่าคุณโง่…หรือคุณปัญญาอ่อน…
ผมไม่รู้ว่าคุณคิดถูก…หรือคุณคิดผิด…
ถ้าถามผมว่า…ถ้าผมเป็นคุณ…ผมจะทำยังไง…?
ผมก็คงทำเหมือนคุณ…และแม่ทั้งโลก…ก็คงทำเหมือนกัน…
เรื่องท่ีคุณถาม…ผมก็ไม่รู้จะตอบยังไง…ให้ทุกคนพอใจ…ให้ทุกคนมีความสุข…
ผมหาคำตอบให้คุณไม่ได้จริงๆ…แต่ผมมีประสบการณ์ที่ตรงกับเรื่องนี้…จะเล่าให้คุณฟัง…
แม่ผม…ผัวตายไปได้สัก 10 กว่าปี…แก่ตัวลง…แล้วเกิดเหงา…
อยากได้คนที่รู้ใจเป็นเพื่อนคุย…อยากมีที่ปรึกษา…อยากมีคนดูแลยามเจ็บไข้ได้ป่วย…
อยากมีเพื่อนคู่ทุกข์…คู่ยาก…ดูแลรับส่งประคับประคองเวลาเดินทาง…
อยากมีเพื่อนคู่ทุกข์…คู่ยาก…ดูแลรับส่งประคับประคองเวลาเดินทาง…
แม่ก็พาคนที่แม่รัก…ที่หวังจะเป็นคู่ทุกข์คู่ยาก…มาเที่ยวบ้าน…
ผมไม่พอใจอย่างแรง…น้องสาวหนักกว่าผม…ไม่เก็บอาการ…แสดงเต็มที่ว่าไม่ต้อนรับ…
น้องชาย…คว้าปืน…โดดลงไปหน้าบ้าน…ตะโกนเรียกแฟนใหม่ของแม่ออกมายิงกัน…
แฟนแม่…ตกใจ…ทำอะไรไม่ถูก…
ผมสะใจ…น้องชายน้องสาว…มีความรู้สึกที่ไม่ต่างจากผม…
ทุกคน…กำลังคิดถึงแต่ความรู้สึก…และความสะใจของตัวเอง…
ไม่มีใครแม้แต่คนเดียว…คิดถึงความรู้สึกของแม่…ว่าแม่จะคิดยังไง…?
แม่พาแขกพิเศษของแม่…แขกที่แม่รัก…แม่ประทับใจ..มาบ้าน…
แต่ลูกๆของแม่…ต้อนรับแขกพิเศษของแม่แบบนี้…
แม่จะทำหน้ายังไง…แม่จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน…
แม่จะเจ็บปวด…ทุกข์ทรมานใจขนาดไหน…?
ไม่เคยมีใครคิดถึงเลย…
แม่ขมขื่น…และทุกข์ทรมานใจมาก…พูดกับผมด้วยเสียงสะอื้นในหัวอกว่า…
ถ้าลูกไม่ชอบ…แม่ก็จะเลิก…
แล้วแม่ก็ไล่แฟนใหม่กลับไป…
ถ้าลูกไม่ชอบ…แม่ก็จะเลิก…อะไรที่ทำแล้วลูกไม่มีความสุข…แม่จะไม่ทำ…
คำพูดนี้…มันก้องอยู่ในหูผมตลอดเวลา…
แม่รักลูก…แม่เสียสละเพื่อลูกมาตลอดชีวิต…
แล้วลูกล่ะ…ทำอะไรเพื่อแม่…เสียสละความสุขของตัวเองเพื่อแม่บ้างหรือยัง…?
ผมเรียกน้องชายมาหา…แล้วถามคำถามนี้…
แม่ลำบาก…ทำงานอย่างหนักมาตลอดชีวิต…เพื่อทำให้เรามีความสุข…
ตอนนี้แม่แก่แล้ว…แล้วพวกเราได้ทำให้แม่มีความสุขหรือยัง…?
นอกจากเราไม่ได้ทำให้แม่มีความสุขแล้ว…
แม่จะหาความสุขให้ตัวแม่เอง…เรายังไปขวาง…ไปทำลายความสุขของแม่อีก…
ลองคิดซิ…ว่าเราทำถูกไหม…?
แม่ไปตลาด…แม่ไปธุระ…ใครคอยดูแล…ใครไปรับไปส่ง…?
แม่เจ็บไข้ไม่สบาย…ใครพาไปหาหมอ…ใครป้อนน้ำป้อนยา…
ทุกคนอ้างว่างานยุ่ง…ติดธุระกันหมด…
มีแต่แฟนของแม่เท่านั้น…ที่ทำหน้าที่แทนพวกเราทุกอย่าง…
ถ้าเราไม่ได้แทนคุณแม่…ไม่ได้ทำให้แม่มีความสุข…ก็อย่าทำให้แม่ต้องทุกข์ใจ…
ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป…อย่าไปยุ่งเรื่องของแม่…
อะไรที่แม่ชอบ…อะไรที่แม่รัก…อะไรที่แม่ทำแล้วมีความสุข…
ปล่อยให้แม่ทำ…และเราต้องคอยช่วยเหลือ…ให้แม่มีความสุขมากขึ้น…
เอาเรื่องนี้ไปบอกพี่สาวด้วย…( พี่สาวมัน…แตเป็น่น้องสาวผม…)
หลังจากนั้น…สวรรคก็เกิดขึ้น…ที่บ้านของเรา…
แม่เอาพ่อเลี้ยงมาอยู่บ้าน…
น้องชายผม…เอาใจพ่อเลี้ยง…ยิ่งกว่าพ่อแท้ๆของมันอีก…
ไม่ว่าจะต้องการอะไร…มันหาให้หมด…จนแทบไม่ต้องขยับตัว…
ทุกคนสนับสนุนช่วยเหลือเต็มที่…ทุกเรื่อง…
เพื่อความสุขของแม่…
ทุกคนทำงานด้วยความสบายใจ…เพราะมีคนคอยดูแลแม่แทนเราแล้ว…
สิ้นเดือนก็ส่งเงินไปให้…นานๆก็ไปเยี่ยมแม่ที…
ครอบครัวมีความสุข…
พออยู่กันนานเข้า…ก็เริ่มระหองระแหง…มีเถียง…มีทะเลาะกันบ้าง…
ลูกๆ…ก็เป็นกรรมการตัดสิน…
ปรากฏว่าแม่…โดนยำเละ…เพราะเป็นคนหาเรื่อง…เป็นคนเริ่มก่อน…
ตัดสินเสร็จ…คำถามที่แม่ถามประจำคือ…
พวกมึงลูกใคร…?
เรื่องที่ผมเล่า…จบลงแค่นี้…จะเป็นประโยชน์หรือเปล่า…ผมไม่รู้…
ลูกจะรับได้ไหม…ถ้าเราจะแต่งงานใหม่…?
เอาเรื่องนี้ให้ลูกอ่านครับ…ผมเชื่อว่าลูกจะเข้าใจ…
ลูกจะเข้ากับพ่อเลี้ยงได้ไหม…?
อันนี้ขึ้นอยู่กับพ่อเลี้ยงครับ…ว่า…
เขาเป็นของจริงหรือเปล่า…? เป็นคนดีขนาดไหน…?
ผมเคยรักพ่อเลี้ยง…มากกว่าพ่อแท้ๆขอผมมาแล้ว…
ถ้าคุณคิดว่า…คุณตาถึง…คุณเลือกไม่ผิด…ก็หมดปัญหา…
ลูกรักแม่…แม่รักใคร…ใครทำให้แม่มีความสุข…
ลูกก็รัก…และให้ความร่วมมือเต็มที่อยู่แล้ว…
แต่ปัญหาใหญ่ไม่น่าจะอยู่ที่ลูก…น่าจะอยู่ที่ตัวคุณเองมากกว่า…
ต้องถามตัวเองว่า…อยากแต่งงานใหม่แน่หรือ…?
เพราะคนที่อยู่คนเดียวนานๆ…มักติดอารมณ์อิสระเสรี…
เคยไปไหนมาไหนตามสบาย…จะตื่นเมื่อไร…จะนอนตอนไหน…
จะกินอะไร…จะเที่ยวไหน…ทำได้ตามสบาย…
แต่พอแต่งงานแล้ว…มีอีกคนเข้ามาเกี่ยวข้อง…อิสระมันหาย..
จะทำใจได้ไหม…จะหงุดหงิดไหม…จะมีความสุขไหม…?
คิดดูให้ดี…ให้รอบคอบ…ถ้ามั่นใจ…
ก็ลุยโลด…ความสุขไม่เคยรอใคร…
แล้วอย่าลืมส่งการ์ดแต่งงานให้ผมด้วยนะครับ…
ขอให้มีความสุขกับชีวิตใหม่ครับ…
สมคิด ลวางกูร…
มีคำถาม…เชิญที่…samakidaa@hotmail.com
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น