เปลี่ยนวิกฤติ...ให้เป็นโอกาส...

     เปลี่ยนวิกฤติ...ให้เป็นโอกาส...

สำนักพิมพ์ DMG... โดยคุณดนัย จันทร์เจ้าฉาย...
จัดงานรวมพลคน DO D...ปันน้ำใจ...ช่วยภัยน้ำท่วม...
มีกิจกรรมช่วยเหลือผู้ประสบภัย...เยอะแยะมากมาย...
แล้วเชิญผมไปพูด...เรื่อง...
                “เปลี่ยนหัวใจผู้ประสบภัย...ให้เป็นผู้กู้วิกฤติ...”

คงเห็นว่าชีวิตผม...หายนะบ่อย...
ล้มเหลวมาแล้วหลายครั้ง...แต่ยังเอาชีวิตรอดได้...
จึงเชิญให้มาพูดในหัวข้อนี้...

ผู้คนมาร่วมงาน...หลายร้อยคน...
เดินกันขวักไขว่...ทำกิจกรรมกันมือเป็นระวิง...
ถึงตอนที่ผมพูด...กิจกรรมช่วยเหลือผู้ประสบภัยก็ยังทำกันต่อ...
มีคนมาฟังผมพูดสัก 10 กว่าคนได้มั้ง...

ทีแรกตัดสินใจจะไม่พูด...
เพราะเอาเสื้อผ้า...ชุดวิทยากร...หนังสือ...มาร่วมประมูลด้วย...
กะว่าจะโดดเข้าไปร่วมกิจกรรมกับเขาซะเลย...

แต่พอมองหน้าคนฟัง...
เห็นแววตาของความตั้งใจ...ที่จะมาฟัง...
ก็เลยใจอ่อน...
ตัดสินใจ...ตะโกนแข่งกับเสียงทำกิจกรรม...
พูดให้คนตั้งใจฟัง 10 กว่าคนได้ฟัง...จนจบ...

เนื้อหาน่าสนใจ...และมีประโยชน์ครับ...
เลยคิดถึงแฟนหนังสือของผม...ว่าไม่น่าจะพลาดโอกาสในการรับข้อมูลนี้...
จึงตัดสินใจ...เอามาเขียน...เล่าเรื่องให้ได้อ่านกัน...
ลองมาดูครับว่า...เนื้อหาที่บรรยาย...มันมีประโยชน์ต่อชีวิตเรายังไง...

เปลี่ยนหัวใจผู้ประสบภัย...ให้เป็นผู้กู้วิกฤติ...
          ประการแรกเลยที่จะต้องพูดถึง...ก็คือ...
          การที่เราจะเป็นผู้กู้วิกฤติได้...
          เราต้องพาตัวเอง...ให้รอดจากวิกฤติให้ได้ก่อน...

          ถ้าเรายังจมปลักอยู่ในวิกฤติ...
          เราไม่มีทางช่วยเหลือใครได้...

          คนที่จะช่วยเหลือคนอื่นได้...
                   1. ต้องมีสภาพจิตใจดี...และแข็งแกร่ง...
                       - สุขภาพจิตดี...มีไฟ...มีพลังใจเต็มเปี่ยม...พร้อมที่จะเผชิญปัญหา...
                   2. ต้องมีเศรษฐกิจดี...
                       - มีรายได้พออยู่...พอกิน...โดยไม่ต้องพึ่งใคร...

          ถ้าตัวเราเอง...ยังตกใจ...ร้องไห้...หวั่นไหวต่อวิกฤติ...
          ช่วยตัวเองไม่ได้...รอความช่วยเหลือ...รอของบริจาคอยู่...
          ไม่ต้องคิดไปช่วยเหลือใคร...หรอกครับ...

           ตัวเองยังเอาตัวไม่รอด...แล้วจะไปช่วยเหลือใครได้...
           คนที่มีสภาพอย่างนี้เขาเรียกว่า...
           พาตัวเองไปจมอยู่กับวิกฤติ...

ทำไม... คนส่วนใหญ่...ถึงพาตัวเองไปจมอยู่ในวิกฤติ...?
           เมื่อเกิดวิกฤติขึ้น...
           เขาประเมินสถานการณ์ปลอบใจตัวเอง...
           คือคิดว่าเหตุการณ์ที่มันจะเกิด...
           คงไม่เลวร้าย...ไม่หนักหนาอะไร...

           เช่น ตอนนี้เรากำลังประสบวิกฤติน้ำท่วมกันค่อนประเทศ...
           คนพวกนี้ก็จะประเมินว่า...
           น้ำท่วมเป็นเรื่องธรรมดา...มีทุกปีแหละ...
           คงท่วมนิดหน่อย...แค่ 30-50 ซม...เท่านั้น...
           เขาก็วางแผน...เตรียมใจ...เตรียมการรับมือ...
           น้ำที่จะท่วม 50 ซม...

           แต่พอน้ำมาจริง...มาพรวดเดียวครั้งแรก... 80 ซม...
           ตกใจ...ขวัญเสีย...สับสนอลหม่าน...

           เตรียมรับมือ 50 ซม... มา 80 ซม...
           ข้าวของบางส่วนเสียหาย...จิตใจเศร้าหมอง...เสียดายของที่เสีย...
           ต้องอพยพกันใหม่อีกรอบ...ยกของหนีน้ำกันอีกรอบ...

           คราวนี้...คาดว่ามันจะมาประมาณ 1 เมตร...
           ยกทรัพย์สินมีค่า...ให้สูงเกิน 1 เมตร...

           น้ำระลอก 2 มาพรวดเดียว...เมตรครึ่ง...
           ตกใจ...ขวัญเสีย...สับสนอลหม่านอีกรอบ...
           ข้าวของเสียหาย...อีกรอบ...
           รถ...จมน้ำ...TV...ตู้เย็น...ที่หลับที่นอน...จมน้ำเสียหาย...
           ร้องไห้คร่ำครวญ...เสียใจ...เสียดาย...เป็นครั่งที่ 3
           กลับมาย้ายข้าวของกันอีกรอบ...
           คราวนี้ย้ายขึ้นสูง... 2 เมตรเลย...
           สับสน...โกลาหล...วุ่นวายกันทั้งครอบครัว...

           ย้ายของเสร็จ...ก็มานั่งลุ้นกันต่อว่า...
           น้ำมันจะขึ้นสูงกว่า 2 เมตรไหม...?
           ถ้าสูงกว่า 2 เมตร...ต้องตกใจกันอีกรอบ...
           ต้องขวัญเสียกันอีกรอบ...ต้องเดือดร้อนโกลาหลกันอีกรอบ...


           ทุกวันที่นั่งดูระดับน้ำ...
           วันนี้น้ำสูงขึ้น 10 ซม... ทุกข์อีกแล้ว...วิตกกังวลอีกแล้ว...
           วันรุ่งขึ้นน้ำสูงอีก 10 ซม...ทุกข์อีกแล้ว...วิตกกังวลอีกแล้ว...
            เตรียมย้ายกันอีกแล้ว...

            เป็นอย่างนี้ทุกวัน...ทุกครั้งที่น้ำไหลเข้ามาเพิ่ม...ความสูงเพิ่มขึ้น...
            จะตกใจทุกวัน...ยุ่ง...วุ่นวาย...โกลาหลทุกวัน...ทุกข์ทรมานหัวใจทุกวัน...

            คนที่คิดแบบนี้...จะจมอยู่กับวิกฤติ...
            เจ็บปวดซ้ำซาก...แก้ปัญหาซ้ำซาก...
            แล้วปัญหาก็ไม่จบไม่สิ้น...
            ชีวิตทั้งชีวิต...ก็หายนะไปพร้อมกับวิกฤติ...
            สาเหตุเป็นเพราะ...
                     => เขาคิดไม่เป็น...เขาแก้ปัญหาไม่เป็นครับ...

วิธีการพาตัวเอง...ให้รอดพ้นจากวิกฤติ...
            เมื่อเกิดวิกฤติขึ้นในชีวิต...
            ประเมินว่า...สถานการณ์เลวร้ายที่สุดที่มันจะเกิดกับเรา...มากแค่ไหน...?
            แล้วทำใจยอมรับ...กับสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุด...
            วางแผน...เตรียมการรับมือ...หาวิธีแก้ปัญหา...
            ในสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุด
            ตัวอย่างเช่น...
            เกิดวิกฤติการณ์น้ำท่วมมหาวิปโยคในประเทศไทย...ปัจจุบันนี้...
            บ้านผม...อยู่ตรง The Mall งามวงศ์วาน...
            ก็ประเมินว่า...เหตุการณ์เลวร้ายที่สุดที่จะเกิดกับผม...
            มันมากแค่ไหน...?

            ผมประเมินว่า...เลวร้ายที่สุด...
            น้ำจะท่วมสูง... 2 เมตร...

             ผมก็จัดการ...ย้ายทรัพย์สินที่มีค่าทั้งหมด...
             ให้สูง... 2 เมตรครี่ง...

             อะไรที่สำคัญมากๆ...ย้ายไปไว้ที่คอนโดชั้น 19...
             อะไรที่ย้ายไม่ได้...
             ทำใจยอมรับเลยว่า...ไอ้ที่อยู่ต่ำกว่า 2 เมตร...
             มันต้องเสียหาย...และสูญเสียแน่นอน...
             ตัดใจ...ทิ้งมันไป...
             เดี๋ยวพอน้ำลดแล้ว...ไปหาเอาใหม่...ไปซื้อเอาใหม่...

             พอสรุปสถานการณ์ได้ดังนี้แล้ว...
              “ เสียใจแค่ครั้งเดียว...เสียดายแค่ครั้งเดียว...ทำงานแค่ครั้งเดียว...”

      วิกฤติที่เกิดขึ้นจริง...
             น้ำไหลเข้ามา...ครั้งแรก... 30 ซม...
             ผมยิ้ม...มีความสุข...

             ครั้งที่ 2...ไหลเข้ามาสูงขึ้นเป็น 50 ซม...
             ผมยังคงยิ้ม...อย่างมีความสุข...

                    ครั้งที่ 3...น้ำเพิ่มสูงขึ้นเป็น 1 เมตร...
                    ผมยังคงนั่งดูเหตุการณ์วิกฤติน้ำท่วม...อย่างมีความสุข...

              เพราะอะไรครับ...
                    เราคาดว่าน้ำจะท่วม 2 เมตร...
                         - ทำใจสูญเสีย 2 เมตร...
                         - ย้ายของหนีน้ำสูง 2 เมตรครึ่ง...
                         - เตรียมแผนสู้น้ำท่วม 2 เมตร...

              น้ำมาจริงแค่เมตรเดียว...
                    ผมสูญเสียแค่ครึ่งเดียว...กับที่เตรียมใจไว้...
                    ผมทำใจสูญเสีย 2 เมตร...สูญเสียจริงเมตรดียว...
                    ผมได้กำไรอีกตั้งครึ่ง...
                    จะไม่ให้ผมดีใจ...ในวิกฤติน้ำท่วมได้ยังไง...?
                    คนอื่นเขาทุกข์ทรมานจากเหตุการณ์น้ำท่วม…
                    แต่…เรากำลังมีความสุข…
                    น้ำท่วมเท่ากัน…อยู่ในสถานการณ์เดียวกัน…
                    คนคิดไม่เป็น…ทุกข์ทรมาน…
                    คนคิดเป็น…มีความสุข...

พลิกสถานการณ์…ด้วยปัญญา…
              ผมเตรียมการณ์ไว้สู้น้ำ 2 เมตร...
              เตรียมการเสร็จ...
              ก็ย้ายไปอยู่คอนโด...ชั้น 19...
              อยากไปไหนก็ไป...อยากทำอะไรก็ทำ...
              ยังไปทำงานได้ตามปกติ...
              ยังคงหาเงินได้ตามปกติ...
              ใช้ชีวิต...อย่างคนปกติ...
              พอน้ำขึ้นเต็มที่...เราก็กลับมาดู...
              น้ำมาแค่เมตรเดียวเอง...

                     ผมเตรียมการสู้น้ำไว้ 2 เมตร...
                     น้ำมาจริงแค่เมตรเดียว…
                     เตรียมไว้ 100%...มาแค่ 50%...

                     ผมมีอุปกรณ์ต่างๆที่จะสู้น้ำท่วม...เหลืออีก 50%...
                     อุปกรณ์ที่เหลือนี้…
                     ผมสามารถเอาไปช่วยผู้ประสบภัยคนอื่นได้อีก...
                     มีเวลาว่างมากพอ...ที่จะไปช่วยใครก็ได้...

                     เห็นไหมครับว่า...
                     เพียงแค่...คิดเป็น...
                             เราสามารถเปลี่ยนตัวเองจาก...
                             ผู้ประสบวิกฤติ...กลายเป็นผู้ช่วยกู้วิกฤติได้...

                     คนอื่นเขาทุกข์ทรมานใจ...เดือดร้อนไม่รู้จบ...จากวิกฤติน้ำท่วม...
                     แต่เรา...นั่งดูน้ำท่วมอย่างสบายใจ...
                     แถมมีความสุขจากการช่วยคนอื่นอีก...

การกู้วิกฤติชีวิต...หลังภัยพิบัติ...
           การต่อสู้กับวิกฤติ...
           จิตใจสำคัญที่สุด...
           ถ้าจิตใจดี...เข้มแข็ง...ไม่ตื่นตระหนก...หวั่นไหว...
           ก็จะสามารถแก้ปัญหา...และฝ่าวิกฤติของชีวิตได้...

           เรื่องสำคัญที่สุดคือ...
                   “ อย่าเสียดาย...นมที่หกไปแล้ว...”
                 อย่าเสียดาย...นมที่หกไปแล้ว...คืออะไร...
                 เรื่องมีอยู่ว่า...
                 แม่บ้านอเมริกันคนหนึ่ง...
                 กำลังเตรียมอาหารเช้าให้ลูก 2 คน... ผัวอีก 1 คน...
                 ด้วยความรีบร้อน...ทำเหยือกนมสดทั้งเหยือกล้ม...
                 นมหกหมดเหยือก...แถมเปียกพรมที่ปูพื้นด้วย...

                 แม่บ้านโมโหมาก...เสียดายนมที่หก...เสียดายพรมที่เปื้อน...
                 ตีอก..ชกตัว...หงุดหงิด...
                 พาลด่าลูก...ด่าผัว...หาว่าไม่มาช่วยกันทำ...
                 ลูก 2 คน...ทนเสียงด่าไม่ไหว...หนีขึ้นรถไปโรงเรียน...
                 ผัวรีบขับรถออกจากบ้านไปทำงาน...
                 โดยไม่มีใครได้กินอาหารเช้า...

                 แม่บ้านพยายามเอาผ้ามาซับนมที่หก...
                 แล้วเอามาบีบใส่เหยือก...พยายามจะกู้เอานมคืนมาให้ได้มากที่สุด...
                 แต่นมที่ได้คืนมา...มันสกปรก...กินไม่ได้...ใช้ประโยชน์อะไรไม่ได้...

                 ทำให้แม่บ้านโมโหหนักเข้าไปอีก...
                 เสียเวลาซับไปตั้งเยอะแล้ว...ยังไม่ได้นมคืนมาอีก...
                 โมโหตัวเอง...ตำหนิตัวเองว่า...
                 เราไม่น่าซุ่มซ่าม...เราไม่น่าสะเพร่าเลย...ทำให้เสียของมากมาย...

                 นมก็หก...พรมก็เปื้อน...ลูกผัวก็ไม่ได้กินข้าว...
                 นึกน้อยใจตัวเอง...เหนื่อยสายตัวแทบขาด...ทุ่มเททำงาน...
                 แล้วยังต้องมาเสียของ...แล้วยังต้องเสียใจอีก...
                 นั่งร้องไห้...โศกเศร้าเสียใจ...จนถึงบ่าย...


                 เดล คาร์เนกี...มาเยี่ยมที่บ้าน...
                 เจอแม่บ้านกำลังร้องไห้...เสียใจ...ก็ถามว่า...
                 เป็นอะไรหรือ...?
                 แม่บ้านก็เล่าเรื่องที่ทำนมหกให้ฟัง...

                 เดล คาร์เนกี ฟังจบ...ถามแม่บ้านว่า...
                 นมที่หก...ราคาเท่าไหร่...
                 100 บาท...ค่ะ...

                 แล้วคุณทำงานได้เงินวันละเท่าไหร่...?
                 1,500 บาทค่ะ...

                 เดล คาร์เนกี บอกว่า...
                 คุณคิดผิดแล้ว...ที่มานั่งโศกเศร้าเสียใจ...กับนมที่หกไปแล้ว...
                 ไม่ว่าคุณจะเสียใจมากมายขนาดไหน...
                 นมที่หกไปแล้ว...มันก็ไม่มีทางกลับคืนมาได้...

                 คุณต้องเปลี่ยนวิธีคิดใหม่…
                 เมื่อเราเจอเรื่องที่...อยู่นอกเหนือการควบคุมของเรา...
                 เรื่องที่เราควบคุมมันไม่ได้...
                 บังคับให้มันเป็นอย่างที่เราต้องการไม่ได้...
                 คุณต้องปรับวิธีคิดให้เข้ากับสถานการณ์...คือ...
                       1. เราต้องทำใจยอมรับ...ว่าเราฝืนไม่ได้...
                       2. ตัดใจทิ้งมันไป...แล้วลืมเรื่องทั้งหมดเสีย...เพื่อรักษาใจเราให้เป็นปกติ
                       3. เริ่มต้นกลับไปทำงานใหม่ให้เต็มที่...
                 แล้วชีวิตคุณจะผ่านวิกฤติไปได้...อย่างปลอดภัย...
                 และที่สำคัญ...คุณจะพบกับความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่...หลังวิกฤติ...


วิธีแก้ปัญหาวิกฤติของชีวิต...
       ทันทีที่นมหก...คุณรู้อยู่แล้วว่า...คุณไม่สามารถเอามันคืนมาได้อีก...
              - ทำใจยอมรับการสูญเสีย...ทั้งหมด...
                        - ตัดใจทิ้งมันไป...โดยไม่เสียดาย...
                        - แล้วกลับไปทำงานให้เต็มที่...

              คุณทำนมหก... 100 บาท...
              คุณตัดสินใจทิ้งมันไป...
              ทำ อารมณ์ให้ดี...ทำจิตใจให้แจ่มใส...มีกำลังใจเต็มสูบเหมือนเดิม...
              เอาอาหารเท่าที่มี...ให้ลูกให้ผัวกิน...
              ทุกคนจะยังมีความสุข...และกินอิ่มเหมือนเดิม...เป็นปกติ...
              เสร็จแล้ว...คุณรีบออกไปทำงาน...

              เย็น...คุณได้เงินกลับมา...1,500 บาท...
              สามารถซื้อนมได้มากกว่าที่คุณทำหกเมื่อเช้า 15 เท่า...
              ทุกคนจะมีความสฺข...โดยไม่มีใครต้องทุกข์ทรมาน...

       เห็นไหมครับว่า...
              จากการคิดผิดของคุณเพียงคนเดียว...
              เกิดผลกระทบมากมาย...
              นอกจากจะเสียนมทั้งเหยือก...100 บาท...
              ยังเสียรายได้อีก 1,500 บาท...
              ที่คุณมัวแต่โศกเศร้าเสียใจ...ไม่ไปทำงาน

              ลูกผัว...เสียอารมณ์...เสียใจ...เสียสุขภาพ...และไม่ได้กินข้าวเช้า...
              ตัวคุณเอง...ก็เสียสุขภาพจิต...และเป็นทุกข์ทั้งวัน...

              ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป...เมื่อเกิดปัญหาหรือวิกฤติ...ในชีวิต...
              ต้องคิดให้เป็น...ต้องแก้ปัญหาให้ถูกต้อง...
                      => อย่าเสียดาย...นมที่หกไปแล้ว...
                      => ตัดใจทิ้งมันไปเสีย
                      => แล้วคุณไปทำงานใหม่...เพียงแค่วันเดียว...
                            คุณจะมีรายได้...มากกว่านมที่หก...ถึง 15 เท่า...


วิธีรักษาใจ...และแก้ปัญหาชีวิต...
        เรารู้แล้วว่า...
        ทันทีที่นมหก...ถ้าเราตัดใจ...ทิ้งมันไป...
        แล้วไปทำงานตามปกติ...
        ภายในไม่ช้า...คุณจะได้เงินมากกว่าที่เสียไปเป็น 10...เป็น 100 เท่า...

              แต่ธรรมชาติของคนส่วนใหญ่...เวลาเจอวิกฤติคือ...
                     => เสียอกเสียใจ...เสียดาย...ร้องไห้คร่ำครวญ...นานเกินไป...
                                 จนไม่มีเวลาคิด...หาวิธีการแก้ปัญหา...
                                  เสียใจกันยาวนาน...ไม่จบไม่สิ้น...
                                 จนไม่มีเวลาทำมาหากิน...ไม่มีเวลากู้วิกฤติ...
                           และที่สำคัญ...
                                  ร้องไห้เศร้าโศกนานจนไม่มีเวลาคิด...
                                  ไม่มีเวลาสร้างอนาคตใหม่ที่ดีกว่าเดิม...

                            การกู้วิกฤติชีวิต...
                                 => ต้องมีเป้าหมาย...ในการโศกเศร้าเสียใจ...
                                 => เมื่อวิกฤติเข้ามาในชีวิต...เราต้องตั้งเป้าหมายว่า...
                                            เราจะโศกเศร้าเสียใจ...และร้องไห้กับมันกี่วัน...

                            แต่ขอแนะนำว่า...
                                   => อย่าโศกเศร้านาน...ไม่งั้นชีวิตหายนะ...
                            สมมติว่า...เราตั้งเป้าหมายว่า...
                                   => เราจะร้องไห้เสียใจกันแค่...วันเดียว...
                             เราก็กำหนดวันเลยว่า...
                                   => เราจะร้องไห้กันวันไหน...
                                   => ตกลงกันว่าเป็นวันอาทิตย์นี้...
                             เราก็บอกทุกคนในครอบครัวเลยว่า...
                                   => วันอาทิตย์นี้...จะเป็นวันร้องไห้แห่งชาติ...
                             รวบรวมทุกคนในครอบครัว...
                                   => มาร้องไห้โศกเศร้าเสียใจ...พร้อมกัน...

               กติกาสำคัญ...คือ...
               เราจะร้องไห้...โศกเศร้าเสียใจ...เสียดายสิ่งที่เราสูญเสีย...
               เพียงแค่วันอาทิตย์นี้...วันเดียว...

               หลังจากนั้น...
               เราจะไม่ร้องไห้อีก...เราจะไม่เสียดายอีก...เราจะไม่โศกเศร้าอีก...

               ร้องไห้เสร็จ...ตั้งเป้าหมายให้ชีวิต...ว่า...
                       - ชีวิต...เราจะเดินไปทิศทางไหนต่อ...?
                       - เราจะทำอะไร...?
                       - เราต้องการความสำเร็จยิ่งใหญ่ขนาดไหน...?
               แล้วลุยทำงานให้เต็มที่...
               ตามแผน...ตามเป้าหมายที่วางไว้...

               ภายในไม่กี่เดือน...
               คุณจะมีรายได้มากกว่าที่คุณสูญเสียไป...เป็น 100... เป็น 1,000 เท่า...

ในวิกฤติ...ถ้าคุณจ้องมองให้ดี...คุณจะเห็นโอกาส...
         วิกฤติเศรษฐกิจประเทศไทย...เมื่อปี 40-41...
         ธุรกิจหายนะกันทั้งประเทศ...
                =>ธุรกิจของผม...ก็หายนะตามเขาไปด้วย...
         แต่เดล คาร์เนกีก็บอกว่า...
         ถ้าคุณมองในวิกฤตให้ดีๆ...แล้วคุณจะเห็นโอกาส...

         พอเกิดวิกฤต...ผมก็ไม่ทำมาหากินอะไร...
         นั่งจ้องมองวิกฤติอย่างเดียว...ทั้งวันทั้งคืน...

          สิ่งที่ผมเห็นในวิกฤตครั้งนี้...ก็คือ...
              1) เงินหายากมาก...
                      => คนหยุดใช้เงิน...ไม่กล้าใช้เงิน...กลัวหาใหม่ไม่ได้...
              2) คนเครียด...และเป็นทุกข์กันมาก...
                      => ข่าวคราวที่ออกมา...มีแต่เรื่องเลวร้าย...น่ากลัว...เครียด...

          ในขณะที่ผมนั่งจ้องวิกฤต...
          ก็เกิดความคิด...แว๊บเข้ามาในสมอง...ว่า...
                  => คนกำลังเครียด...
                        ถ้าเราทำให้คนคลายเครียดได้...เราก็จะได้เงิน...
                  => คนกำลังกลัวว่าจะไม่มีเงินใช้...ไม่รู้จะหาเงินมาจากไหน...
                        ถ้าเราบอกวิธีหาเงินให้เขาได้...เราก็รวย...

          พอเห็นอย่างนั้น...ผมก็เอามานั่งคิดต่อว่า...
          แล้วผมจะทำยังไง...ให้คนหายเครียด...แล้วได้เงิน..?
          สุดท้ายผมตัดสินใจ...ออกหนังสือ 2 ชุด...
                 - ชุดที่ 1...หนังสือคลายเครียด...ชุด...ฮาสุดขีด...16 เล่ม...
                 - ชุดที่ 2...หนังสือบอกวิธีหาเงิน...ชุดคิดเป็น...รวยก่อน 2… เล่ม...

          ยอดขายถล่มทลาย... ติด Best Seller นาน 8 เดือนติดต่อกัน...
                - คนอื่น...หายนะจากวิกฤติเศรษฐกิจ...
                - แต่ผมรวยมโหฬาร...จากวิกฤติ...
                - เพียงเพราะ...คิดเป็น...และไม่ยอมอ่อนข้อให้กับปัญหาและอุปสรรค...

          เหตุการณ์หลังวิกฤติน้ำท่วมใหญ่ครั้งนี้...
                เราลองมามองพร้อมกันครับว่า...
                ถ้าเราจ้องมองเข้าไปในวิกฤติน้ำท่วมใหญ่ครั้งนี้...เราจะเห็นอะไรบ้าง...

          สิ่งที่เราเห็น...คือ...
                 1. บ้านเรือนหายนะ...
                 2. สถานที่ทำงาน...บริษัทห้างร้าน...หายนะ...
                 3. ทรัพย์สิน...รถรา...หายนะ...
                 4. แรงงาน...หายนะ...โรงงานปิด...คนตกงาน...
                 5. เศรษฐกิจของประเทศ...หายนะ...
          นี่คือภาพความเลวร้าย...ที่เราเห็น...หลังวิกฤติ...

          แต่เดล คาร์เนกี...บอกว่า...
                   ในวิกฤติ...ถ้าคุณจ้องมองดีๆ...คุณจะเห็นโอกาส...
          เราลองมาจ้องมองในวิกฤตอีกทีซิครับว่า...เราจะเห็นอะไร...
                    => เราเห็นโอกาสมโหฬาร...ในวิกฤตน้ำท่วมใหญ่...ครั้งนี้ครับ...

          หลังวิกฤตน้ำท่วมใหญ่...สิ่งที่จะเกิดขึ้นคือ...
                    1. รัฐบาลต้องทุ่มเงินมหาศาล...เข้าไปแก้วิกฤติ...
                             เงินจะสะพัดมโหฬาร...เป็นแสนล้านบาท...
                                   => เราจะหยิบเงินมหาศาลนี้...มาใส่กระเป๋าเราได้ยังไง...?

                    2. ความต้องการอาหาร...เครื่องดื่ม...
                        อุปกรณ์เครื่องใช้ในชีวิตประจำวัน..
                        มีมากมายมหาศาลทั่วประเทศ...
                                    => เราจะผลิตอะไรออกมาขาย...เอาเงินจากตรงนี้...


                   3. ทรัพย์สินที่ถูกน้ำท่วมเสียหาย...ต้องการซ่อมแซมโดยด่วน...เช่น...
                             -อาคารบ้านเรือน...
                            - ถนน...
                            - รถยนต์...
                            - อุปกรณ์เครื่องใช้ต่างๆ...
                                    => เราจะรับเหมาซ่อมแซมอะไรดี...

                   4. โรงงานต้องเร่งผลิต...
                            - อาหาร...เครื่องดื่ม...อุปกรณ์ไฟฟ้า...รถยนต์...อย่างเร่งด่วน...
                        ต้องเร่งผลิตจำนวนมากมายมหาศาล...
                            - ต้องการแรงงาน...จำนวนมากมายมหึมา...
                                    => เราจะรับจ้างทำอะไรดี...

                   5. หลังวิกฤติ...คนทั้งประเทศ...จะโศกเศร้าเสียใจ...อยู่ในอาการซึมเศร้า...
                       ต้องการการบำบัดเยียวยาจิตใจ...ครั้งมโหฬาร...
                             - จะเกิดความต้องการ...
                                    - ทีมนักจิตวิทยา...
                                    - สื่อวิทยุ...โทรทัศน์...
                                    - หนังสือ...
                             - ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับ...
                                    - การให้คำปรึกษา...เรื่องปัญหาสุขภาพจิต
                                    - การดูแลจิตใจ...
                                    - ปลุกพลัง...ให้ลุกขึ้นสู้ชีวิตอีกครั้ง...
                                    - คลายเครียด...คลายทุกข์...สนุกสนาน...เฮฮา...
                                    - ธรรมะ...ที่ทำให้หายทุกข์...หายเครียด...
                             - สื่อเหล่านี้...จะเป็นที่ต้องการมากมายมหาศาล...
                                    => ใครสามารถผลิตสื่อเหล่านี้ได้...
                                                 ก็จะร่ำรวยมโหฬารแบบไม่รู้ตัว...

เปลี่ยนวิกฤติ...ให้เป็นความร่ำรวย...
          เห็นหรือยังครับว่า...
          หลังเหตุการณ์วิกฤติน้ำท่วมใหญ่เมืองไทย...
                     => โอกาสเยอะแยะมากมายมหาศาล...มันรอคุณอยู่...
                ขอเพียงแค่คุณเลือกว่า...
                     => คุณจะเข้าไปทำธุรกิจอะไร...
                คุณจะเลือกความร่ำรวยมโหฬารขนาดไหนก็ได้...

                ความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่...มันรอคุณอยู่แล้ว...หลังน้ำลด...
                รอเพียงแต่ว่า...
                คุณจะตัดสินใจเดินไปหยิบมันใส่กระเป๋าคุณ...เมื่อไร...

                ขอให้ทุกคนประสบความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่...
                และร่ำรวยความสุข...ครับ...

                                                                                            สมคิด ลวางกูร
                                                                                            วลีกวนตา วาจากวนตีน
                                                                                            samakidaa@hotmail.com